mijn liefste draagt ons houten kruis
zijn tred gelijk de mijne
het zand is rul
de wind holt onze stappen verder uit
ik huil
-het is niet erg- zegt hij
er is genoeg te wissen
ik keer me om
kijk hem niet na
van verre praat hij met de mussen
zoekend
naar het draagvlak voor een God
